بررسی وضعیت سوء مصرف مواد مخدر در دانش آموزان و تلفیق عامل خود کنترلی در مدل eppm

مقدمه: مصرف مواد مخدر از خطرناک ترین پدیده های جوامع انسانی در عصر نوین می باشد که علاوه بر مشکلات بهداشتی متعدد بنیان های فرهنگی- اجتماعی جوامع را نیز با خطر مواجه می سازد و متأسفانه جوانان پرخطرترین و آسیب پذیر ترین گروه سنی برای مصرف موادمخدر می باشند. روش بررسی: این بررسی که یک مطالعه توصیفی- تحلیلی می باشد با هدف تحلیل رفتارها و ویژگی های فردی دانش آموزان با بهره گیری از مدل eppm (extended parallel process model) و تلفیق عامل خود کنترلی در این مدل، اقدام به تحلیل عوامل مساعد کننده مصرف مواد مخدر در میان دانش آموزان منطقه 10 شهرتهران نموده است. نتایج: یافته های این مطالعه نشان می دهد که 9/6 درصد دانش آموزان دارای آزمایش مثبت متابولیت های مورفین و حشیش می باشند و دانش آموزان با خود کنترلی کم، 13 برابر بیشتر از دانش آموزان با خود کنترلی بالا در معرض مصرف مواد مخدر قرار دارند و فشار همسالان یکی از عوامل تعیین کننده اقدام به مصرف مواد مخدر می باشد. همچنین این مطالعه نشان داد که دانش آموزان دارای حساسیت درک شده بسیار کم (29/2 از 7) و اثربخشی درک شده متوسط به مواد مخدر (8/4 از 7) می باشند که می تواند از عوامل عدم اتخاذ رفتارهای پیشگیری کننده در مقابل تجربه مواد مخدر میان دانش آموزان باشد. نتیجه گیری: همبستگی عامل خودکنترلی با خودکارآمدی درک شده (19/0= r ) نشانگر اثر تقویتی عامل خود کنترلی بر روی بخش کارآمدی مدل eppm می باشد، که موجب اتخاذ فرایند کنترل خطر توسط دانش آموزان می گردد. تلفیق عامل خود کنترلی در مدل eppm با توجه به نتایج به دست آمده به خصوص در مداخلات آموزشی که برروی رفتارهای مخاطره آمیز مانند: سوء مصرف مواد مخدر، رانندگی با سرعت بالا، رانندگی پس از مصرف الکل و ابتلا به رفتارهای جنسی محافظت نشده، می تواند نتایج بسیار مطلوبی را پیش بینی کند.